AFFEDİN BİZLERİ...

Ah Filistin;

İnsanlığın utanmazcasına görmezden geldiği kanayan yarası…

Ah Filistin;

Mazlum ahı'nın hiç dinmediği ülke…

Ah Filistin;

Kainatın merkezine yolculuk yapan Aleyhisselatü vesselam efendimizin miraca çıktığı adres…

Ah Filistin;

Kur’an-ı Kerim’de İsra süresinin şehri…

Sokaklarında ahiret imtihanlarının yaşandığı belde…

Ah Filistin;

Şehitler ülkesi…

Niçin kan durmuyor senin topraklarında, neden çocuklar hep mahzun gözleri kan ve revan, annelerin gözleri hep yaşlı…

Her gün sokaklarında bomba sesleri, her gün şehitler...

Sultan Abdülhamid Han’ın ibretlik sözlerinin mazharı Mescid-i Aksa’nın şehri…

Ne diyordu Ulu Hakan; “Filistin 40 Çuval altına satılacak bir dava değil.”

Bu sözün altında yatan sır sayfalarla açıklanmayacak kadar derin.

Oysa Müslüman Müslüman'dan sorumlu değil mi? Sahip çıkamıyoruz sizlere.

Filistinli bir annenin yürek parçalayan sözleri, içimizden kopup giden yürek sızılarımız oluyor birden.

Diyor ki o eli öpülesi anne; "Bizim yok oluşumuz, Müslüman Ümmetin uyanışına sebep olacaksa, varsın canımız feda olsun."

Filistin'de, biliriz ki insanlar yaşlanarak ölmüyorlar, vurularak ölüyorlar.

Filistin'de, biliriz ki çocuklar doğduklarında Siyonizm bayrağının gölgesinde yaşam mücadelesi veriyorlar.

Filistin'de, bebekler gözlerini açamadan şehit oluyorlar.

İnsanlıktan nasibini almamış soysuzların attıkları kurşunlar Cennete giden yolculuğun kapısını aralıyor.

Kaç anneye nasip olur şehit olmak. Kaç çocuğa nasip olur anne karnından direk cennete yolculuk yapmak.

Filistin’e ne kadar üzülsekte sorumsuzluğumuzun cezasız kalacağını düşünmemeliyiz.

Yarın Ruz-i mahşerde, o mazlum insanlara verecek hiçbir cevabımız olamayacak sadece dudaklarımızdan iki kelime dökülecek ve ben bu sözü duyar gibiyim…

Affedin bizleri…